در راستای مال خود کردن دوست داشتنیها
نقل قول از علی سخاوتی:
« یارو تا دهنش را باز می کند حتی قبل از آن، ما شروع می کنیم به آماده کردن جوابش.
– یارو تا دهنش را باز می کند حتی قبل از آن، ما شروع می کنیم به پیدا کردن ایرادهایش.– یارو وقتی دارد حرف می زند ما داریم راجع به هزار و یک چیز دیگر فکر می کنیم.
– ما هیچ وقت گوش کردن را حتی به زبان مادری تمرین نکرده ایم.....
– طرف مقابل وقتی دارد حرف می زند ما به جای دریافت اطلاعات از طریق گوش مشغول به دریافت اطلاعات از طریق چشم یا سایر حسگرهایمان می شویم. مثلا به قسمتی از بدن او زل می زنیم.
– با شندین اولین چیزی که به مذاقمان خوش نمی آید حالت دفاعی می گیریم و گوش کردن را به شکل ذهنی متوقف می کنیم. به عبارت دیگر به چیزی که با آن موافق نباشیم گوش نمی دهیم.»
«کنکور آدمها را به یک موتور جستجو تبدیل می کند. به یک fact finder. به یک گوگل کوچک. به ماشینی که می تواند جواب درست را در مسائل سخت و غامض فیزیک و شیمی و هندسه و جبر و حتی زبان، در زمان بسیار کوتاهی پیدا کند.»
همین الانم من دارم همین کار رو میکنم :)))
«– هیچ وقت به قصد اکتشاف، چیزی را نمی خوانیم.
– هیچ وقت به جز برای حفظ کردن و اخذ مدرک چیزی را نمی خوانیم.– هیچ وقت به جز برای پیدا کردن اشتباه ههای دیگران و فحش دادن به آنها چیزی را نمی خوانیم.
– چیزهایی را که با نظر ما مخالفت دارند، نمی خوانیم.»
توی پست منبع از نوشتن و مکالمه هم صحبت شده و بیان شده که تو نظام آموزشی یا حتی فکری ما ارزشی ندارند و در این راستا من حتی این موارد رو ذکر هم نکردم :دی ولی خوب من بابا نوشتن آنچه به کارآید نتیجه این دو بخش رو برای خودم اینطور بیان میکنم که «روزی لااقل یک پاراگراف بنویس!»
